Każdy pamięta słynną scenę z komedii Juliusza Machulskiego " Seksmisja", kiedy to Jerzy Stuhr i Olgierd Łukasiewicz obudzili się w państwie , gdzie żyją same kobiety, a rządzi Liga kobiet. Mężczyżni stają przed parlamentem kobiet i Stuhr zaczyna przemowę, że świat bez mężczyzn nie ma sensu, że wszyscy wielcy to byli mężczyżni. Wtedy jedna z uczestniczek parlamentu krzyczy: Przykłady tych wielkich! Stuhr odpowiada: Kopernik, a kobiety go zakrzykują: Nieprawda, Kopernik była kobietą!
To oczywiście był feminizm pokazywany w karykaturalnym świetle, ale ten okrzyk wszedł na stałe do języka polskiego. Niestety, pomimo że kobiety już dawno wywalczyły sobie miejsce w społeczeństwie, prawo do nauki, prawo do pracy, to nasz świat jest wciąż światem mężczyzn i kobieta chcąc sobie zapewnić równe traktowanie z mężczyznami musi wciąż walczyć, wciąż przypominać o swoim istnieniu. Ta walka nie dotyczy mężczyzn, oni mają wszystko podane na tacy już w chwili urodzenia. Feministka jest traktowana ze śmiechem jako brzydki babochłop, którego nikt nie chce, więc odreagowuje się w polityce. Niestety, tak było od zawsze...
Feminizm dzisiejszy wziął swój początek z ruchu sufrażystek z drugiej połowy dziewiętnastego wieku. W tamtym czasie kobiety nie miały praw politycznych, nie mogły studiować, jedyną dostępną dla nich pracą była praca nauczycielki domowych i w pensjach dla dziewcząt. Zdolniejsze mogły próbować swoich sił na polu literatury, dziennikarstwa czy jako aktorki. Dla najbiedniejszych była praca w fabrykach, zwłaszcza szwalniach, ale to nie miało nic wspólnego z równością płci, bo dziewiętnastowieczny kapitalista zatrudniał wszystkich, nawet dzieci, a płacił psi grosz. Podjęcie jednak pracy przez kobietę w dziewiętnastym wieku równało się ze stratą szacunku społecznego. Było to tak naganne społecznie jak zawód aktorki. Miejsce dziewiętnastowiecznej kobiety było przy mężu...
Bunt sufrażystek zaczął się od walki o prawa wyborcze dla kobiet...
Jednakże zanim zaczął się ruch sufrażystek były już kobiety, które swoim życiem pokazywały, kim jest prawdziwa emancypantka. Kobiety, których sytuacja zmusiła, by wzięły los w swoje ręce, np. gdy umarł im mąż i zostały bez środków do życia. O takich kobietach pisze Bolesław Prus w powieści " Emancypantki". Jednakże oprócz fikcyjnych postaci Madzi Brzeskiej i pani Latter czy Ady Solskiej były autentyczne kobiety, które swoim życiem pokazały...jak piękne jest słowo emancypantka. To Maria Skłodowska - Curie i jej siostra, znana lekarka Bronisława Dłuska. Czy trudno jest spełniać kobiecie swoje marzenia?
Francuski film, w którym tytułową rolę gra polska aktorka Karolina Gruszka pt. " Maria Skłodowska - Curie został lużno oparty o wspomnieniową książkę córki Marie Skłodowskiej - Curie i jej męża Piotra Ewy pt. " Madame Curie". Film zaczyna się w momencie, kiedy Maria rodzi swoją drugą córkę Ewę i dostaje razem z mężem swoją pierwszą Nagrodę Nobla. Pokazuje wtedy sielankowe życie rodzinne Marii. Maria jest po uszy zakochana w mężu, łączą ich wspólne marzenia i pasja. Pokonali szereg trudności, by realizować swoją pasję. Nie dostali nawet od uczelni, na której Piotr był wykładowcą laboratorium. Dostali tylko starą, rozwalającą się budę, ale i tak w niej wyodrębnili rad i otrzymali Nagrodę Nobla. Maria była cały czas w pracach naukowych traktowana jako " przy mężu", ale Piotr cały czas podkreślał jej wkład w prace nad radem, a gdy odbierał Nagrodę Nobla powiedział, że bez swojej żony nic by nie zrobił. Póżniej Piotr ginie w wypadku. Maria nie może się otrząsnąć po śmierci męża, nie zdejmuje żałoby, wychowuje córki, pracuje i walczy o uznanie w świecie naukowym. W końcu udaje jej się otrzymać katedrę po mężu, ale w walce o przyjęcie do Akademii Francuskiej przegrywa z mężczyzną. Jeden z zarządu uniwersytetu proponuje jej, że ją poprze na stanowisko członka Akademii Francuskiej ...jak się z nim prześpi. Tymczasem na punkcie radu świat oszalał. Powstają radowe pomadki do ust, radowe kremy, a nawet pończochy. Maria uzasadnia przydatność radu w leczeniu raka. Jej teść mimochodem zwraca jej uwagę na niszczycielskie działanie radu: rad leczy raka, a niszczy twoje palce, mówi. Niestety, wtedy nawet Maria nie wierzy w szkodliwość promieniowania. Radowy szał nie wpływa jednak na polepszenie jej warunków pracy. Film opowiada o dwóch fascynacjach Marii Skłodowskiej - Curie. Pierwsza to była platoniczna. zafascynowany Marią był młody Albert Einstein. Powiedział, że jest ona najmądrzejszą z kobiet jakie zna. Na co Maria mu odpowiedziała: I spośród mężczyzn. Druga to historia erotyczna. Romans Marii z żonatym i dzieciatym Paulem Langevinem, złamanie przez Marię konwenansów schyłku Belle Epoque. Maria w tym romansie odżyła, poczuła się znowu kobieta, zrzuciła żałobę po mężu. Niestety, romans skończył się dramatem. Zdradzana żona Langevina wykradła listy Marii i opublikowała je. W atmosferze skandalu i nagonki Maria otrzymuje drugą Nagrodę Nobla, tym razem sama. Jedzie ją odebrać razem z córką Ireną. Film kończy się symboliczną sceną, kiedy Maria z córką idą w stronę okna i córka się odwraca. Irena Jolliot - Curie, córka Marie Skłodowskiej - Curie będzie drugą kobietą w historii, która otrzyma Nagrodę Nobla. Czy warto kobietom walczyć o spełnienie marzeń?
Film " Maria Skłodowska - Curie nie zdobył pochlebnych recenzji. Zarzucono mu, że spłycił wątek, pokazał tylko perypetie w życiu prywatnym Marie Skłodowskiej - Curie i co szczególnie zarzucili mu polscy krytycy prawicowi, że pominął fakt patriotyzmu Marie Skłodowskiej - Curie, nie mówił w ogóle o Polsce i pominął, że pierwiastek, który odkryła Maria Skłodowska - Curie nazwała na cześć swojej ojczyzny polon. Rzeczywiście , francuscy twórcy filmu całkowicie pominęli fakt, że Maria Skłodowska - Curie była całe życie gorącą polską patriotką, poza nic nie znaczącymi wstawkami w filmie nie ma nic o Polsce. Twórcy pokazali Marię Skłodowską - Curie jako kosmopolitkę, obywatelkę całego świata i przez swoje odkrycia należącą do całego świata. Mnie się jednak film podobał. Podobało mi się zwłaszcza, że twórcy filmu ograniczyli do minimum wątek naukowy, a pokazali wybitną uczoną, najmądrzejszą kobietę w historii jako przede wszystkim kobietę z jej ułomnościami i wadami, z jej szczęściem rodzinnym i tęsknotą do miłości. Maria Skłodowska - Curie była niepospolitą kobietą, co wspaniale ukazała Karolina Gruszka. Film był psychologicznym portretem kobiety rozdartej między życiem prywatnym, a realizacją marzeń na polu nauki. Prawdziwa emancypantka?
Dziś w Dzień Kobiet kobiety na całym świecie zapowiedziały powrót do idei Święta Kobiet, jakie przyświecało sufrażystkom na początku dwudziestego wieku, kiedy ustalały to święto, jako hołd kobietom, które zginęły podczas manifestacji w Nowym Jorku. Odbyły się na całym świecie manifestacje kobiet. W Polsce w tych manifestacjach wzięło zadziwiająco dużo kobiet. O co manifestowały kobiety w Dzień Kobiet?
Ja jestem jak najbardziej za walką o równość kobiety, bo ta pozostawia ciągle jeszcze dużo do życzenia. O prawo do spełniania swoich marzeń!!! Rozumiem, że kobiety powinny się domagać, by przy startowaniu na stanowisko z mężczyzną miały równe szanse; by na tym samym stanowisku zarabiały tyle samo , co mężczyzna; by gdy mają w wygłuszonym gabinecie rozmowę z szefem , ręka szefa nie lądowała na ich kolanie. Rozumiem także walkę o to, by mieć prawo do decydowania, czy ma żyć poczęte dziecko czy ona, jak i prawo do domagania się godności, kiedy zostanie zgwałcona. Jednakże nie rozumiem, że główną ideą dzisiejszych manifestacji kobiet było domaganie się prawa do skrobania się, kiedy się chce. Nie o to walczyły takie prawdziwe emancypantki jak Maria Skłodowska - Curie i Bronisława Dłuska...
